Pewność siebie - zaleta czy wada?

Centrum miasta. Chodniki zapełnione ludźmi. Kiedy tak zatrzymamy się i zaczniemy z boku obserwować zachowania przechodniów to dostrzeżemy jak bardzo jesteśmy różni i inni od siebie. Każdy jest indywidualnością. Jedni pewnie kroczą przed siebie, nie bacząc na niesprzyjające okoliczności. Ci drudzy wolą trzymać się na uboczu i zejść z drogi, tym których uważają za lepszych od siebie. Pozostali są neutralni i zachowawczy.

Śmiałość jest atutem czy może wadą? W jaki sposób mogą przejawiać się pozytywne i negatywne cechy pewności siebie? Czy można je kategoryzować jako odwagę?

Potrafimy zawalczyć „o swoje” przekonując innych do swoich racji. Przedstawiamy argumenty, które mają na celu wyperswadować naszym rozmówcom bądź słuchaczom/obserwatorom, że nasze zdanie jest słuszne. Gros osób  wypracowało w sobie w ten sposób sztukę manipulacji. Potrafią oni wykorzystać daną chwilę jak najlepiej potrafią i tym samym osiągają swój cel. Podatność na takie działania zależy wyłącznie od naszej silnej woli oraz niejednokrotnie od sytuacji w jakiej się znajdziemy. Zdarza się, że okoliczności kierują naszą ostateczną decyzją połączoną z wyborem. Sądzę, że nie można jednoznacznie określić pewności siebie jako wadę bądź zaletę. Jeśli mamy dobre zamiary od początku to u takiej osoby wywnioskujemy ją jako ewidentną  pozytywną cechę. Wykazując się inicjatywą, chęcią walki o coś słusznego zyskamy sprzymierzeńców, pomocników.

Idzie piękna, ponętna kobieta z głową podniesioną wysoko ku górze – taki obraz nasuwa nam jedną myśl. Ta Pani jest zapewne pewną siebie osobą, która doskonale wie jak podkreślać swoje atuty i jak ukrywać ewentualne niedoskonałości. Potrafi osaczyć i oślepić. Owinąć sobie wokół palca nawet tych, którzy wcześniej starali się być odporni na jej urok. Z czasem każdy ulegnie jeśli ona bardzo tego zapragnie. Kiedy dostanie już to co czego chce – kiwnie palcem i odejdzie w zapomniane. Nigdy nie wróci. Była zdobywczynią.

Porażka. Najbliższy przyjaciel jak i wróg zawziętości. Idzie krok w krok za naszymi czynami, słowami, gestami itd. Każde potknięcie zauważy i zrobi z tego wielką aferę, po której ciężko będzie odbudować dawną reputację. By tak usilnie dążyć do upragnionej intencji niewątpliwie potrzebna jest wielka odwaga i silne nerwy. Brak tego pierwszego, jak i drugiego może być fatalne w skutkach. O załamanie psychiczne spowodowane fiasko nie trudno.

Nie można jednakże uważać się za kogoś drugorzędnego. Człowiek nie mający własnego zdania lub bojący się je głośno i otwarcie mówić tak naprawdę nie żyje. On tylko egzystuje odbijając się od haseł wypowiadanych przez górujących.

Gdy przebrnęłam przez te wszystkie moje rozważania doszłam do wniosku, że najlepiej jest być osobą bezstronną. W momencie, kiedy sytuacja tego wymaga potrafić wypowiedzieć swoje zdanie, nie idąc ślepo za tłumem bądź większością opinii. Wtedy sami zadecydujemy o swoim losie i nie będziemy mieli prawa mieć pretensji do siebie, że nie posłuchaliśmy naszej podświadomości. Powinniśmy wypracować w sobie zdrową pewność siebie, by nie dać się omamić zawyżonym aspiracjom, po to aby uchronić się przed ewentualnym „dołkiem”.

Publikacje:

epuls